Izolacje wodochronne

• 

Szczegóły

Kategoria: Izolacje wodochronne i systemy odwodnień

Opublikowano: wtorek, 17, lipiec 2012 11:16

Super User

Odsłony: 6935

Właściwe zabezpieczenie przed wilgocią oraz wodą gruntową jest gwarancją trwałości budynku i jego poszczególnych elementów. Źle wykonana izolacja spowodować może zamakanie ścian, zagrzybienie, odpadanie tynku, zawilgocenie piwnic.

Wilgoć przedostająca się do budynku może pochodzić z:

• otoczenia - są to opady atmosferyczne i woda gruntowa;
• podciągania kapilarnego wody gruntowej przez ściany budynku;
• przenikania pary wodnej przez przegrody o różnej temperaturze i wilgotności (często zawilgoceniu ulega izolacja termiczna ścian i dachów).

Woda gruntowa bardzo niekorzystnie wpływa na fundamenty i ściany piwniczne - wypłukuje niektóre składniki, często zaś zawarte są w niej również agresywne związki chemiczne. Wielokrotne zamarzanie i odmarzanie, zawilgocenie i wysuszanie obniżają trwałość budynku.

Izolacje ścian i fundamentów można podzielić na:

• poziome - zabezpieczają ściany przed kapilarnym podciąganiem wilgoci, układane są przeważnie na ławach fundamentowych i w ścianach piwnic nad stropem;
• pionowe - zabezpieczają przed przenikaniem wilgoci z gruntu, wodą gruntową i opadową, połączone są z izolacjami poziomymi, a układane na zewnętrznej stronie ławy fundamentowej i ściany piwnicznej.

W zależności od głębokości wód gruntowych i rodzaju gruntu stosuje się izolację:

• typu lekkiego (przeciwwilgociową) - w przypadku posadowienia budynku powyżej poziomu wody gruntowej w gruntach przepuszczalnych (piaskach i żwirach);
• typu średniego (przeciwwodna) - stosowana jest w przypadku gruntów słabo przepuszczalnych, takich jak glina, ił, przy jednoczesnym niskim poziomie wód gruntowych. Wykonuje się ją z dwóch warstw papy izolacyjnej sklejanej lepikiem na zimno lub gorąco, folii (membrany z kauczuku syntetycznego - EPDM lub folie kubełkowe) lub masy bitumiczno-polimerowej (w pierwszą warstwę wtapia się tkaninę zbrojącą z włókna szklanego powlekanego tworzywem sztucznym) oraz w formie szczelnej wanny z betonu wylewanego. Izolację typu średniego wyprowadza się na wysokość około 50 cm powyżej najwyższego spodziewanego poziomu wody gruntowej (a najlepiej ponad powierzchnię terenu). Nad nią stosuje się kolejno izolacje typu średniego i typu lekkiego;
• typu ciężkiego (przeciwwodną) - wykonywaną w przypadku posadowienia budynku poniżej lustra wody gruntowej i na gruntach spoistych. Izolacja ta jest dosyć droga - ze względu na napór wody gruntowej wymaga stosowania materiałów o dużej szczelności i wytrzymałości, specjalnej podłogi w piwnicy (z betonową lub żelbetową płytą obciążającą) oraz ścianki dociskającej izolację pionową. Warto zastanowić się nad zasadnością podpiwniczenia budynku przy takich warunkach geologicznych.

Izolacja pozioma i pionowa

Materiały hydroizolacyjne stosowane w budownictwie można podzielić na następujące grupy:

• płynne i plastyczne materiały bitumiczne - większość z nich powinno się stosować w temperaturze powyżej +5°C. Powłokę układa się na równym i oczyszczonym podłożu, w przeciwnym razie grubość izolacji może być mniejsza od wymaganej. Ze względu na możliwość uszkodzenia, powłokę zwykle zabezpiecza się warstwą papy lub folii kubełkowej. W grupie płynnych i plastycznych materiałów bitumicznych można wyróżnić:

  • emulsje asfaltowe - służą do gruntowania betonu, przyklejania papy asfaltowej do ścian fundamentowych, mogą również stanowić samodzielną izolację; można nakładać je na wilgotne podłoża, schną do kilkunastu godzin, nie rozpuszczają styropianu,

  • roztwory asfaltowe - układane na zimno; powierzchnia izolowana powinna być sucha i czysta. Mogą służyć do sklejania izolacji z papy, gruntowania podłoża pod właściwą izolację oraz jako samodzielna izolacja przeciwwilgociowa lub nawet przeciwwodna. Są to materiały łatwopalne, rozpuszczają styropian, schną około pół doby,

Foto: IZOLBET, Foto: ICOPAL

• lepiki asfaltowe - do stosowania na zimno lub na gorąco, używane zarówno jako samodzielne izolacje typu lekkiego, jak i do klejenia papy,

• masy bitumiczne - do izolacji przeciwwilgociowych; przy zastosowaniu 3-5 warstw mogą pełnić rolę izolacji przeciwwodnej, część mas bitumicznych wzmocniona jest dodatkowo włóknami. Izolacje z masy bitumicznej mogą być także wzmacniane tkaninami szklanymi. Izolacja wymaga podłoża suchego, równego i zagruntowanego;

• zaprawy wodoszczelne - zaprawy cementowe modyfikowane żywicami syntetycznymi;
• materiały bentonitowe - produkowane na bazie minerału - bentonitu sodowego, który może wchłaniać dużą ilość wody i tworzy warstwę nierozpuszczalnego żelu. Materiały te występują w postaci paneli oraz membran;

• papy - najczęściej stosowany materiał hydroizolacyjny. Papa składa się z kilku warstw – środkowa warstwa to osnowa z włókniny poliestrowej, welon z włókien szklanych lub tektura. Jest ona obustronnie pokryta asfaltem, który może być modyfikowany polimerami, co znacznie podwyższa elastyczność papy. Wierzchnia warstwa to posypka z bazaltu, piasku kwarcowego lub łupku mineralnego. Od spodu najczęściej jest folia. Papy izolacyjne oznaczane są symbolami – np. I 400/1600, co oznacza, że papa jest wykonana z tektury o wadze 400 g/m² i powleczona asfaltem w ilości 1600 g na 1 m². Papy nadają się zarówno na izolacje przeciwwilgociowe (lekkie) jak i przeciwwodne (ciężkie). Papy modyfikowane układa się na ścianach o czystej, gładkiej i zagruntowanej powierzchni, w temperaturze do -5°C;

 

• folie hydroizolacyjne - stosowane do izolacji pionowych i poziomych:
  • folie paroprzepuszczalne - folie dachowe zbrojone, chroniące konstrukcję przed przeciekaniem oraz izolację cieplną przed wywiewaniem ciepła i zawilgoceniem z zewnątrz. Są odporne na pęknięcia, łatwe w montażu, elastyczne i wytrzymałe,
  • folie tłoczone (kubełkowe) - z polietylenu o dużej gęstości; mogą być mocowane do ściany mechanicznie (gwoździami), wciskane w zaprawę lub samoprzylepne. Folię kubełkową układa się wytłoczeniami w stronę ściany, co powoduje, że pomiędzy nią a ścianą powstaje szczelina, umożliwiająca odprowadzenie ze ściany wilgoci; sama folia nie przepuszcza wody z gruntu,
  • folie paroizolacyjne - chronią izolację termiczną dachu lub ściany szkieletowej przed parą wodną przenikającą przez przegrody między pomieszczeniami. Stosuje się je po wewnętrznej stronie izolacji termicznej, mogą być wzmocnione siatką z polietylenu lub mieć dodatkową warstwę z folii aluminiowej.