Materiały wiążące

Są nimi spoiwa budowlane stosowane do przygotowania betonów, zapraw oraz do produkcji materiałów ściennych i wykończeniowych. W zależności od odporności na wodę i warunki twardnienia dzielą się na:

Cement

Foto: GÓRAŻDŻE CEMENT

Jest spoiwem hydraulicznym otrzymywanym w wyniku zmielenia klinkieru cementowego z dodatkiem kamienia gipsowego oraz innych surowców, których wielkości wagowe mogą wynosić od 3 do 55% (żużel, pył krzemionkowy, popiół lotny, wapień). Podstawowym parametrem cementu jest klasa (podawana w MPa), czyli wytrzymałość znormalizowanej próbki na ściskanie, oznaczona po 28 dniach twardnienia. W budownictwie mieszkaniowym wykorzystuje się głównie cementy klasy 32,5 i 52,5, co umożliwia uzyskanie betonów klasy B10-B25.

Wapno

Foto: TRZUSKAWICA

Jest to spoiwo powietrzne (z wyjątkiem wapna hydraulicznego), którego głównymi składnikami są tlenki (CaO) i wodorotlenki wapnia z niewielkim udziałem tlenku oraz wodorotlenku magnezu, dwutlenku krzemu, tlenku glinu i tlenku żelaza. W budownictwie mieszkaniowym wapno najczęściej jest dodatkiem do innych spoiw, poprawiającym ich własności ciepłochronne, urabialność i wpływającym na regulację czasu wiązania. Wykorzystuje się je jako dodatek poprawiający nakładanie i wyrównywanie zapraw murarskich oraz tynkarskich. W zależności od rodzaju surowca istnieją wapna: CL (wapniowe), DL (dolomitowe) i HL (hydrauliczne).

 

 

Gips

To szybkowiążące spoiwo, twardniejące wskutek uwodnienia proszku gipsowego zmieszanego z wodą. Odmianą gipsu jest anhydryt. Na rynku gips dostępny jest głównie w postaci gotowych mieszanek zawierających, oprócz spoiwa gipsowego, dodatki opóźniające wiązanie, poprawiające plastyczność czy przyczepność.

Foto: SATYN